مشکلات عصبی: برخی از افراد مبتلا به بیماری سلیاک ممکن است به مشکلات عصبی مانند تشنج یا نوروپاتی محیطی (بیماری اعصاب که مربوط به دست و پا می‌شود) نیزمبتلا شوند.

بسیاری از افرادی که به بیماری سلیاک مبتلا هستند، به سرطان مبتلا نمی‌شوند و از این سه سرطان جان سالم به در می‌برند. معمولا در اثر پیگیری نکردن برای درمان احتمال ابتلای سلیاک به سرطان افزایش پیدا می‌کند.

[۵۹][۲] از این رو، درمان اغلب قبل از تأیید کشت‌ها آغاز می‌شود.[۶۰]

علائم عمومی بیماری سل، اولین راه شناخت بیماران مشکوک به سل

اولین نکته این است که تماس با آفتاب به وضوح بر سرخی و التهاب این ضایعات می افزاید، بنابراین افرادی که به این بیماری دچار هستند باید تا جایی که امکان دارد پرهیز کنند.همچنین اگر این ضایعات پوستی در اسرع وقت درمان نشوند، احتمال دارد که « اسکار» یا جوشگاه در این اماکن ایجاد شوند  یا رنگ پوست کم رنگ یا پر رنگ تر شود.

فرد مبتلا به سل فعال، همه علائم بیماری را از خود نشان می‌دهد و می‌تواند عفونت را به افراد دیگر منتقل کند. سل فعال می‌تواند هفته‌ها یا سال‌ها بعد از سرایت عامل باکتریایی این بیماری خود را بروز دهد.

پزشکان ممکن است دو آزمایش زیر را برای تشخیص بیماری سلیاک برای شما توصیه‌کنند.

مشکلی که در بدن فرد مبتلا به سلیاک ایجاد می‌شود، صاف شدن پرز روده است.

آیا بی‌انگیزه شده‌اید؟ پس از این قانون ۱۰ دقیقه استفاده کنید

باکتری‌های سل می‌توانند از یک منطقه آسیب‌دیده بافت وارد جریان خون می شوند. آن‌ها می‌توانند در سراسر بدن گسترش یافته و کانون‌های متعدد عفونت را ایجاد کنند که مانند برآمدگی‌های کوچک سفید در بافت‌ها دیده می‌شوند.

مصرف داروهای کورتیکوستروئیدی موضعی یا تزریقی در درون پوست برای فرد مبتلا ، البته طبق نظر و تجویز پزشک متخصص

بیماری سل یکی از انواع بیماری‌های ریوی است که به‌عنوان سیزدهمین عامل فوت در جهان شناخته می‌شود. کاهش وزن، خستگی بیش از حد و تعریق شبانه از جمله علائم عمومی این بیماری است.

این بیماری درمان ندارد و برای درمان آن تنها می‌توان از روش‌های پیش‌گیرنده استفاده کرد. اگر نگران هستید که بیماری سلیاک برای شما مشکلاتی ایجاد کند، از گلوتن اجتناب کنید.

نوع ریوی مرتبط با برآمدگی‌ها به عنوان یک آسیب‌شناسی توسط دکتر ریچارد مورتون در سال ۱۶۸۹ تعیین شد.[۱۰۰][۱۰۱] با این حال، سل انواع مختلفی از علائم را داراست، از این رو، سل تا دهه ۱۸۲۰ به عنوان یک بیماری واحد شناسایی نشده بود. این بیماری در سال ۱۸۳۹ توسط جی.ال. شوئن، سل شعر در مورد سلامتی و بیماری نامیده شد.